استایل Liquid Glass: تحول احساسی‌ترین رابط کاربری اپل تا امروز
زبان طراحی جدید اپل با نام «Liquid Glass» که در WWDC 2025 معرفی شد، بازخوردهای متفاوتی به همراه داشته است. برخی آن را چشم‌اندازی لمسی از آینده می‌دانند و برخی دیگر آن را به دلیل آشفتگی بصری و چالش‌های دسترسی نقد کرده‌اند. برخلاف گرایش‌هایی مانند glassmorphism یا skeuomorphism ، Liquid Glass، استایل Liquid Glass ریشه در وسواس دیرینه‌ی اپل نسبت به شیشه دارد، هم به‌عنوان ماده‌ای فیزیکی و هم به‌عنوان استعاره‌ای مفهومی. از اصرار استیو جابز بر استفاده از گوریلا گلس در اولین آیفون گرفته تا طراحی معماری پارک اپل، این شرکت همواره در حال کشف توانایی‌های شیشه بوده است. Liquid Glass فصل تازه‌ای از این مسیر است که با حرکت‌های سیال، لایه‌های نیمه‌شفاف، و درخشش‌های تعاملی، سطحی دیجیتال می‌سازد که زنده به‌نظر می‌رسد.
در روزهای اول معرفی، انتقادهایی درباره‌ی دسترس‌پذیری و خوانایی مطرح شد. با این حال، اپل نشان داده که این چالش‌ها را با تصمیمات طراحی مبتنی بر فراگیری (inclusion) پاسخ داده است: حالت‌های قابل تنظیم کنتراست، تکنیک‌های مات‌سازی، سلسله‌مراتب سایه‌ها، و رنگ‌هایی که خوانایی را در پس‌زمینه‌های روشن و تاریک حفظ می‌کنند. این ویژگی‌ها تنها جلوه‌های بصری نیستند، بلکه راهکارهایی ساختاری‌اند که رابط کاربری را سازگار و کاربردی برای طیف وسیعی از کاربران می‌سازند. درست همان‌طور که اپل شیشه فیزیکی را به خدمتی انسانی تبدیل کرد، اکنون در حال بازتعریف شیشه دیجیتال برای تعاملات انسانی‌تر است.
آنچه Liquid Glass را متمایز می‌کند، هم‌راستایی آن با گرایش گسترده‌تری در صنعت طراحی است: طراحی‌های احساسی‌تر و بیان‌گرتر. شرکت‌هایی مانند گوگل، Airbnb و حتی ماینکرفت به سمت رابط‌هایی احساسی‌تر و همه‌جانبه حرکت کرده‌اند. اما در حالی که «متریال ۳» گوگل بر سادگی در نگاه اول تمرکز دارد، و Airbnb بر شخصیت بصری، اپل در تلاش است تا چیزی عمیق‌تر خلق کند. رابطی که لمسی، سیال و آگاه از زمینه باشد. این، حرکتی فراتر از طراحی تخت است که تلاش دارد تعامل را به اندازه‌ی لمس آب یا شکست نور طبیعی جلوه دهد.
در نهایت، Liquid Glass صرفاً یک زیبایی‌شناسی جدید نیست، بلکه تلاشی از سوی اپل برای انسانی‌تر کردن تعامل دیجیتال است. با ترکیب حرکت، ماده‌محوری، و پاسخ‌پذیری در یک چارچوب یکپارچه، اپل فلسفه‌ای در طراحی ارائه می‌دهد که فاصله‌ی بین دستگاه‌های امروزی و آینده‌ای فراگیرتر را پر می‌کند. شاید در نگاه اول همه کاربران را جذب نکند، اما نشانه‌ای است از جهشی بزرگ در طراحی رابط کاربری؛ جهشی که سیالیت را به جای تختی، ظرافت را به جای تازگی، و احساس را به جای مینیمالیسم قرار می‌دهد.
🔗 برای مطالعه ادامه‌ی مقاله می‌توانید به این لینک مراجعه کنید.
(زمان حدودی مطالعه: ۸ دقیقه)
گردآورنده: فاطمه حیدری
#تفکر_طراحی
@Dexign فلسفه دیزاین
______
زبان طراحی جدید اپل با نام «Liquid Glass» که در WWDC 2025 معرفی شد، بازخوردهای متفاوتی به همراه داشته است. برخی آن را چشم‌اندازی لمسی از آینده می‌دانند و برخی دیگر آن را به دلیل آشفتگی بصری و چالش‌های دسترسی نقد کرده‌اند. برخلاف گرایش‌هایی مانند glassmorphism یا skeuomorphism ، Liquid Glass، استایل Liquid Glass ریشه در وسواس دیرینه‌ی اپل نسبت به شیشه دارد، هم به‌عنوان ماده‌ای فیزیکی و هم به‌عنوان استعاره‌ای مفهومی. از اصرار استیو جابز بر استفاده از گوریلا گلس در اولین آیفون گرفته تا طراحی معماری پارک اپل، این شرکت همواره در حال کشف توانایی‌های شیشه بوده است. Liquid Glass فصل تازه‌ای از این مسیر است که با حرکت‌های سیال، لایه‌های نیمه‌شفاف، و درخشش‌های تعاملی، سطحی دیجیتال می‌سازد که زنده به‌نظر می‌رسد.
در روزهای اول معرفی، انتقادهایی درباره‌ی دسترس‌پذیری و خوانایی مطرح شد. با این حال، اپل نشان داده که این چالش‌ها را با تصمیمات طراحی مبتنی بر فراگیری (inclusion) پاسخ داده است: حالت‌های قابل تنظیم کنتراست، تکنیک‌های مات‌سازی، سلسله‌مراتب سایه‌ها، و رنگ‌هایی که خوانایی را در پس‌زمینه‌های روشن و تاریک حفظ می‌کنند. این ویژگی‌ها تنها جلوه‌های بصری نیستند، بلکه راهکارهایی ساختاری‌اند که رابط کاربری را سازگار و کاربردی برای طیف وسیعی از کاربران می‌سازند. درست همان‌طور که اپل شیشه فیزیکی را به خدمتی انسانی تبدیل کرد، اکنون در حال بازتعریف شیشه دیجیتال برای تعاملات انسانی‌تر است.
آنچه Liquid Glass را متمایز می‌کند، هم‌راستایی آن با گرایش گسترده‌تری در صنعت طراحی است: طراحی‌های احساسی‌تر و بیان‌گرتر. شرکت‌هایی مانند گوگل، Airbnb و حتی ماینکرفت به سمت رابط‌هایی احساسی‌تر و همه‌جانبه حرکت کرده‌اند. اما در حالی که «متریال ۳» گوگل بر سادگی در نگاه اول تمرکز دارد، و Airbnb بر شخصیت بصری، اپل در تلاش است تا چیزی عمیق‌تر خلق کند. رابطی که لمسی، سیال و آگاه از زمینه باشد. این، حرکتی فراتر از طراحی تخت است که تلاش دارد تعامل را به اندازه‌ی لمس آب یا شکست نور طبیعی جلوه دهد.
در نهایت، Liquid Glass صرفاً یک زیبایی‌شناسی جدید نیست، بلکه تلاشی از سوی اپل برای انسانی‌تر کردن تعامل دیجیتال است. با ترکیب حرکت، ماده‌محوری، و پاسخ‌پذیری در یک چارچوب یکپارچه، اپل فلسفه‌ای در طراحی ارائه می‌دهد که فاصله‌ی بین دستگاه‌های امروزی و آینده‌ای فراگیرتر را پر می‌کند. شاید در نگاه اول همه کاربران را جذب نکند، اما نشانه‌ای است از جهشی بزرگ در طراحی رابط کاربری؛ جهشی که سیالیت را به جای تختی، ظرافت را به جای تازگی، و احساس را به جای مینیمالیسم قرار می‌دهد.
🔗 برای مطالعه ادامه‌ی مقاله می‌توانید به این لینک مراجعه کنید.
(زمان حدودی مطالعه: ۸ دقیقه)
گردآورنده: فاطمه حیدری
#تفکر_طراحی
@Dexign فلسفه دیزاین
______
Medium
Liquid Glass isn’t a design failure; it is Apple’s most tactile digital future yet
Why Apple’s most polarizing visual style may actually be its most ambitious move towards better human experiences
❤🔥5❤3👍2🤔1