⏺محققان در غرب چطور آدم می‌کشند؟
⏺شاید خیلی از ما ذهنیتی مثبت نسبت به شرکت‌هایی مثل گوگل و آمازون داشته باشیم—نمادهای نوآوری، آزادی، و آینده. اما پروژه نیمبوس نشان داد که این آینده، اگر بی‌اخلاق باشد، می‌تواند به ماشین مرگ تبدیل شود.
⏺در سال ۲۰۲۱، گوگل و آمازون قراردادی ۱.۲ میلیارد دلاری با دولت اسرائیل امضا کردند تا زیرساخت‌های ابری، هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی را در اختیار ارتش این رژیم قرار دهند. این پروژه، قرار است فناوری را به خدمت جنایتکاران درآورد تا روح انسان را در مرزهای اشغال‌شده دفن کند و هر آزاده‌ای در سراسر جهان را هدف ترور قرار دهد.
⏺در دل این همکاری، ابزارهایی مثل «گرگ آبی» و «گله گرگ» توسعه یافته‌اند—اپلیکیشن‌هایی که سربازان با آن‌ها چهرهٔ انسان‌ها را اسکن می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که چه کسی باید ترور و کشته شود.
🪖اما نیمبوس فقط یک پروژه نظامی نیست، بلکه یک آزمون اخلاقی است که در آن، شرکت‌های فناوری تصمیم گرفته‌اند برده قاتلان شوند تا فناوری‌شان به آپارتاید خدمت کند.
کارمندان گوگل بارها اعتراض کردند، استعفا دادند، اخراج شدند، و فریاد زدند: «من از ساخت فناوری‌ای که نسل‌کشی را تقویت می‌کند، امتناع می‌کنم».
🥇حتی مهندس ایرانی، علیرضا ذاکری، با مدال طلای المپیاد کامپیوتر، پس از ماه‌ها اعتراض، از گوگل استعفا داد و نوشت: «چه فایده‌ای دارد که انسان تمام دنیا را به دست آورد، اما روح خود را از دست بدهد؟»
❗️پروژه نیمبوس به ما یادآوری می‌کند که فناوری بی‌اخلاق، خطرناک‌تر از هر سلاحی‌ست.
حال باید در مورد محققان مشغول در شرکت‌های فناوری غربی نگاهی دیگر داشته باشیم—و نه تنها آن‌ها را تشویق نکنیم، بلکه بازخواست کنیم که چرا،
در برابر پروژه‌هایی چون نیمبوس، سکوت کرده‌اند؟
ما باید از آنان بپرسیم:
- چرا به‌جای ساختن پلی میان انسان و دانش، دیوار کشیده‌اند بین انسان و آزادی؟
- چرا هنگامی که فناوری به خون آلوده شد، دست‌های خود را شستند، نه صدای خود را بلند کردند؟
- چرا «هوش مصنوعی» را به ابزاری برای جنایت بدل کردند؟
وقتی کدها و الگوریتم‌ها، به‌جای عدالت، مرگ را توزیع می‌کنند— دیگر نمی‌توان گفت «ما فقط یک مهندس بودیم».
در کانال انجمن علوم داده با ما همراه باشید🌱| @DataScience_Association | 