هر کاری ازم برمیاد.

روز به روز دارم کم حرف‌تر میشم، یه وقت‌هایی حس میکنم میتونم چند هفته تو خونه بمونم بدون اینکه نیاز داشته باشم معاشرت کنم.

.

یه سری حرفا تا لحظه مرگم یادم میمونه:)

میگن برگرد به زندگی اما...
تمام زندگی من کسی بود که دیگه برنمیگرده...
کجا برگردم؟
‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‎‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‌‎‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‎‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

غریبه شدن با آدم‌های مورد علاقه، از اتفاق‌های غم‌ انگیز این دنیاست.

هر کس به اندازه‌ای که دوستت دارد
تو را می‌بیند ، تلاشِ بیهوده نکن...

موقع حرف زدن‌هاتون یکم مواظب باشید، قلبه دیگه، میشکنه، وایمیسته، میمیره.

همونی دلتو میشکنه که قول داده بود اینکارو نکنه.

من قوی نیستم، این‌ روزها صرفا مجبورم به ادامه دادن

"نَشُد‌دیگهِ‌مِثلِ‌خیلی از‌نَشُدَنآ . ‌. ‌.

برما گذشت آنچه نباید می گذشت
باغی عمر هرچه باداباد...

تو برگشتی ولی من یادم نرفته بود که چطوری رفتی.

شب که میشه،
هزار برابر بیشتر
حس تنهایی وجودم
رو فرا میگیره :)

تقصیر خودمه.
‏بیش از حد جدی گرفته بودم؛
هم خودت رو
هم حرف هات رو
هم قول‌هات رو
هم امنیت فیکِ بغلت رو...

حرفا نقابن ، رفتارها حقیقت !

من اونجایی برنده شدم که دیگه به احساساتم توجه نکردم، در عوض حواسم به این بود که لیاقتم چیه.

تنها یادگاری الان ازت یه اهنگه!...

اونی که درکت میکنه و میفهمتت جلوتر از کسیه که دوست داره.

𝕀𝕥 𝕕𝕠𝕖𝕤𝕟'𝕥 𝕞𝕒𝕥𝕥𝕖𝕣 𝕒𝕟𝕪𝕞𝕠𝕣𝕖. 𝕚𝕥'𝕝𝕝 𝕡𝕒𝕤𝕤. 𝕀'𝕝𝕝 𝕤𝕥𝕒𝕪 𝕒𝕟𝕕 𝕥𝕙𝕖 𝕙𝕖𝕒𝕣𝕥 𝕥𝕙𝕒𝕥
𝕀𝕥'𝕤 𝕗𝕣𝕒𝕘𝕞𝕖𝕟𝕥𝕖𝕕.
دیگه مهم نیست اینم میگذره من میمونم و قلبی که
تیکه تیکه شده...