🔹اینجا، مجالی برای خوانش آثار دکتر محمدعلی امیرمعزی است.
🔸این مجال، رسمی نیست.
🔹این مجال، تاییدکنندۀ بی‌چون‌و‌چرای دکتر نیست؛ بلکه دعوتی است به پژوهش.
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
🔸این مجال، رسمی نیست.
🔹این مجال، تاییدکنندۀ بی‌چون‌و‌چرای دکتر نیست؛ بلکه دعوتی است به پژوهش.
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
Telegram
خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی
مجالی برای خوانش آثار دکتر محمدعلی امیرمعزی
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
👍2
معرفی دیدگاه‌های امیر معزی.pdf
1.6 MB
🔺روایت محسن متقی (پژوهشگر ایرانی-فرانسوی جامعه‌شناسی دین) از آرای محمدعلی امیرمعزّی (شیعه‌شناس ایرانی-فرانسوی و استاد دانشگاه سوربن) تنها روایت فارسی مفصل از جنبه‌های مختلف آرای شیعه‌شناسانه‌ی امیرمعزّی است. تا به حال چند مقاله و مصاحبه به فارسی در مورد آرای خاص شیعه‌شناسانه‌ی امیرمعزی منتشر شده که متقی در مقاله‌ی خود به برخی از آنها نیز اشاره‌ی انتقادی می‌کند. گفتنی است این مطلب در شماره‌ی سوم فصلنامه‌ی «نقد دینی» با اندکی تلخیص منتشر شده است. در اینجا نسخه‌ی کامل این مقاله را می‌آورم به ضمیمه‌ی بخش‌هایی از آن که به نظرم مهم‌تر است و خط کشیده‌ام. نسخه‌ی اندکی تلخیص‌شده‌ی این مقاله را در این پیوند بیابید. گفتنی است تا کنون دو اثر از امیرمعزی به فارسی ترجمه شده است: تشیع ریشه ها و باورهای عرفانی، ترجمه نورالدین الله دینی، نشر نامک ،چاپ اول 1398. راهنمای ربانی در تشیع نخستین سرچشمه های عرفانی در اسلام، از همان مترجم و ناشر، ۱۳۹۳.
🔹https://www.tgoop.com/YMirdamadi
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
🔹https://www.tgoop.com/YMirdamadi
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
🔍 شکل‌گیری و تحول اسلام در سده‌های آغازین (و جایگاهِ مسیحاییِ علی در آن)
✨ چکیده‌ای از سخنرانی محمدعلی امیرمُعِزّی در انجمن کوردوبا
🖋 یادداشت‌های دین‌پژوهان | کوهزاد اسماعیلی
بخش ۱ از ۲
🔻 انجمن کوردوبا، انجمنی است بیناادیانی که برای گفتگوی میان ادیان سامی تأسیس شده است. در سال ۲۰۲۰، محمدعلی امیرمُعِزّی در این انجمن سخنرانی‌ای در مورد تحول اسلام در سده‌های آغازین ایراد کرد (پیوند به یوتیوب در اینجا). این سخنرانی یکی از واضح‌ترین سخنرانی‌های امیرمعزّی در مورد مجموعه‌ی تأملات متأخر او است: تأملاتی در نقدِ تاریخِ رسمیِ صدرِ اسلام و جایگاه تشیّع −یا بهتر بگوییم، جایگاه علی ابن ابی‌طالب− در اسلام.
🔻 امیرمعزّی در این سخنرانی تاکید می‌کند که نه در دوران شکل‌گیری اسلام و نه در سده‌های بعد، ما هرگز یک اسلام نداشته‌ایم، و همان طور که امروز هم یک اسلام نداریم، همیشه با اسلام‌ها مواجه بوده‌ایم. شاید مهمترین ویژگی این روایت‌های متفاوت از اسلام را بتوان در ویژگی چالش‌برانگیز و پرسش‌زای قرآن نشان داد.
🔻 از سده‌های اولیه‌ی هجری تا امروز، قرآن همیشه این ویژگی خود را برای متفکران مسلمان حفظ کرده است. می‌توان نمونه‌های متعدّدی را برای این ویژگی نام برد. نمونه‌هایی مانند: تعدّد مصحف‌های قرآن در سده‌های آغازین؛ پرسش از نظم آشفته‌ی قرآن؛ بحث‌های بی‌پایان و پرابهام در مورد بسیاری از مسائل اصلی در علوم قرآنی مانند شأن نزول آیات، یا مکی و مدنی بودن آنها؛ و سکوت قرآن در مورد محمد، علی، خانواده‌ی محمد، صحابه، و دوران زندگی محمد.
🔻 به نظر امیرمعزّی دو نکته‌ی مهم را باید در خوانش انتقادی تاریخ صدر اسلام و قرآن در نظر گرفت. نکته اول مسئله‌ی جنگ و خشونت است. اسلام در میان خشونت و جنگ‌های بی‌پایان زاده شده است، و توسعه و تحول پیدا کرده است. تقریبا هیچ دوره‌ای در تاریخ صدر اسلام، دست‌کم تا نیمه سده‌ی چهارم هجری، چه در دوران زندگی محمد، چه در زمان خلفای راشدین، و چه در دوران بنی امیه و اوایل بنی عباس وجود ندارد که خالی از خشونت و جنگ باشد. جنگ‌هایی که بسیاری از آنها جنگ داخلی با دلایل کاملا اعتقادی و مذهبی بوده‌اند. بدون در نظر گرفتن این مؤلفه نمی‌توان فهم درستی از تاریخ صدر اسلام، قرآن، و حتی احادیث داشت.
🔻 نکته‌ی دوم حضور بنیادی مفاهیم بایبلی در قرآن است. به شکلی می‌توان گفت که قرآن در امتداد فرهنگ بایبلی شکل گرفته است و نه در گسست از آن. بسیاری از مفاهیم قرآنی را می‌توان به عنوان شاهدی برای این مسئله نام برد. مثلاً خود نام قرآن، که نه عربی، بلکه سریانی و به معنای «کتاب دعا» است. همچنین واژه‌ها و مفاهیمی مانند آیه، سوره، صلاة، زکاة و بسیاری دیگر مانند آنها همه سریانی‌اند: زبانی که در دوران باستان متأخر زبانِ قانونی و مشترک در میان مسیحیانِ شرقی بوده است.
🔻 البته به عقیده‌ی امیرمعزّی، قرآن نه در امتداد مسیحیت شرقی، بلکه در امتداد فرهنگ دینیِ بایبلیِ جریان‌های مذهبیِ یهودی−مسیحی (مسیهودی) است. جریان‌هایی که در عین ایمان و عامل بودن به شریعت یهود، عیسی را به عنوان منجی و مسیح خداوند پذیرفته بودند. مفاهیم بایبلیِ درون قرآن را باید از طریق این جریان‌های یهودی−مسیحی (مسیهودی) فهمید.
@anqanotes
https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
ادامه در 👇🏼
✨ چکیده‌ای از سخنرانی محمدعلی امیرمُعِزّی در انجمن کوردوبا
🖋 یادداشت‌های دین‌پژوهان | کوهزاد اسماعیلی
بخش ۱ از ۲
🔻 انجمن کوردوبا، انجمنی است بیناادیانی که برای گفتگوی میان ادیان سامی تأسیس شده است. در سال ۲۰۲۰، محمدعلی امیرمُعِزّی در این انجمن سخنرانی‌ای در مورد تحول اسلام در سده‌های آغازین ایراد کرد (پیوند به یوتیوب در اینجا). این سخنرانی یکی از واضح‌ترین سخنرانی‌های امیرمعزّی در مورد مجموعه‌ی تأملات متأخر او است: تأملاتی در نقدِ تاریخِ رسمیِ صدرِ اسلام و جایگاه تشیّع −یا بهتر بگوییم، جایگاه علی ابن ابی‌طالب− در اسلام.
🔻 امیرمعزّی در این سخنرانی تاکید می‌کند که نه در دوران شکل‌گیری اسلام و نه در سده‌های بعد، ما هرگز یک اسلام نداشته‌ایم، و همان طور که امروز هم یک اسلام نداریم، همیشه با اسلام‌ها مواجه بوده‌ایم. شاید مهمترین ویژگی این روایت‌های متفاوت از اسلام را بتوان در ویژگی چالش‌برانگیز و پرسش‌زای قرآن نشان داد.
🔻 از سده‌های اولیه‌ی هجری تا امروز، قرآن همیشه این ویژگی خود را برای متفکران مسلمان حفظ کرده است. می‌توان نمونه‌های متعدّدی را برای این ویژگی نام برد. نمونه‌هایی مانند: تعدّد مصحف‌های قرآن در سده‌های آغازین؛ پرسش از نظم آشفته‌ی قرآن؛ بحث‌های بی‌پایان و پرابهام در مورد بسیاری از مسائل اصلی در علوم قرآنی مانند شأن نزول آیات، یا مکی و مدنی بودن آنها؛ و سکوت قرآن در مورد محمد، علی، خانواده‌ی محمد، صحابه، و دوران زندگی محمد.
🔻 به نظر امیرمعزّی دو نکته‌ی مهم را باید در خوانش انتقادی تاریخ صدر اسلام و قرآن در نظر گرفت. نکته اول مسئله‌ی جنگ و خشونت است. اسلام در میان خشونت و جنگ‌های بی‌پایان زاده شده است، و توسعه و تحول پیدا کرده است. تقریبا هیچ دوره‌ای در تاریخ صدر اسلام، دست‌کم تا نیمه سده‌ی چهارم هجری، چه در دوران زندگی محمد، چه در زمان خلفای راشدین، و چه در دوران بنی امیه و اوایل بنی عباس وجود ندارد که خالی از خشونت و جنگ باشد. جنگ‌هایی که بسیاری از آنها جنگ داخلی با دلایل کاملا اعتقادی و مذهبی بوده‌اند. بدون در نظر گرفتن این مؤلفه نمی‌توان فهم درستی از تاریخ صدر اسلام، قرآن، و حتی احادیث داشت.
🔻 نکته‌ی دوم حضور بنیادی مفاهیم بایبلی در قرآن است. به شکلی می‌توان گفت که قرآن در امتداد فرهنگ بایبلی شکل گرفته است و نه در گسست از آن. بسیاری از مفاهیم قرآنی را می‌توان به عنوان شاهدی برای این مسئله نام برد. مثلاً خود نام قرآن، که نه عربی، بلکه سریانی و به معنای «کتاب دعا» است. همچنین واژه‌ها و مفاهیمی مانند آیه، سوره، صلاة، زکاة و بسیاری دیگر مانند آنها همه سریانی‌اند: زبانی که در دوران باستان متأخر زبانِ قانونی و مشترک در میان مسیحیانِ شرقی بوده است.
🔻 البته به عقیده‌ی امیرمعزّی، قرآن نه در امتداد مسیحیت شرقی، بلکه در امتداد فرهنگ دینیِ بایبلیِ جریان‌های مذهبیِ یهودی−مسیحی (مسیهودی) است. جریان‌هایی که در عین ایمان و عامل بودن به شریعت یهود، عیسی را به عنوان منجی و مسیح خداوند پذیرفته بودند. مفاهیم بایبلیِ درون قرآن را باید از طریق این جریان‌های یهودی−مسیحی (مسیهودی) فهمید.
@anqanotes
https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
ادامه در 👇🏼
YouTube
Comment l’Islam a-t-il évolué depuis ses origines, par Mohammad Ali Amir-Moezzi
Cette conférence de Cordoba est sur le cycle « Comment l’Islam a-t-il évolué depuis ses origines ? 1/1 » par M. A. Amir-Moezzi, Directeur d'études à l'Ecole Pratique des Hautes Etudes (Chaire : “ Exégèse et Théologie de l'Islam Shi'ite ”), Membre statutaire…
👍1
ادامه از 👆🏼
🔍 شکل‌گیری و تحول اسلام در سده‌های آغازین (و جایگاهِ مسیحاییِ علی در آن)
✨ چکیده‌ای از سخنرانی محمدعلی امیرمعزّی در انجمن کوردوبا
🖋 یادداشت‌های دین‌پژوهان | کوهزاد اسماعیلی
بخش ۲ از ۲
🔻 امیرمعزّی معتقد است که اگر ما این سنت غنی بایبلی را در قرآن بپذیریم، و اگر انبوه هشدارهای بنیادین آخرالزمانیِ داخل قرآن را هم به عنوان یکی از ارکان پیام محمد قبول کنیم، در نتیجه باید بپذیریم که آنچه پیام محمد خوانده می‌شود، در واقع بشارت ظهور مجدد مسیح است. ادعایی که در برخی از منابع مسیحی هم‌عصر پیامبر هم تایید شده است.
🔻 آنها هم تأیید کرده‌اند که پیامبری در میان اعراب آمده که بشارت به ظهور مسیح می‌دهد. اما چهره مسیح همچنان در این پیام پرابهام است. مسیحی که در قرآن کم و بیش ناپیدا است اما بخش بزرگی از محتوای مجامع حدیثی، به ویژه احادیث قدیمی‌تر، در مورد و در توضیح ظهور مسیح و آخرالزمان است. احادیثی که به ما می‌گوید که منجی این پیام عیسی مسیح است. اینجاست که نقش علی در پیام محمد نمایان می‌شود.
🔻 با توجه به این فهم از قرآن، و پیامِ محمد، و برخی از احادیث قدیم می‌توان چنین استنباط کرد که این علی است که در پیامِ محمد از او به عنوان مسیحِ جدیدِ خداوند نام برده شده است. خود علی هم در احادیثی در توصیف خود می‌گوید که من مسیح هستم یا من مسیحِ ثانی یا مسیح دوران خود هستم. علی در این احادیث به صراحت خود را مسیح و هم‌ذات با عیسی بن مریم می‌داند که آمده تا بگوید که آخرالزمان نزدیک است.
🔻 پیچیدگی مسئله زمانی بیشتر می‌شود که برخلاف این پیام آخرالزمانی و بشارت به ظهور مسیح جدید، آخرالزمان رخ نمی‌دهد. در عرصه سیاسی و اجتماعی هم قبایل عرب با سرعتی باورنکردنی تبدیل به فرمانروایان خاورمیانه‌ی امروز می‌شوند.
🔻 و طبعاً امپراتوری قدرتمند اموی باور به نزدیک بودن آخرالزمان را نمی‌پذیرد و به همین دلایل است که در اواخر سده‌ی یکم هجری، و به طور دقیق‌تر در زمان خلافت عبدالملک ابن مروان، پنجمین خلیفه‌ی بنی امیه، تاریخ زندگی محمد، مفاهیم بنیادی پیام محمد، و حتی مصحف قرآن مورد بازبینی قرار می‌گیرند و با توجه به الزامات دوران جدید بازنویسی می‌شوند.
🔻 در این دوره است که پیام آخرالزمانی محمد تبدیل به دین سازمان‌یافته‌ای به نام اسلام می‌شود و تفکیک آشکار میان اسلام با مسیحیّت و یهودیّت برقرار می‌شود؛ و در همین دوران است که قرآنِ رسمی تدوین می‌شود. فرآیند عربی‌سازی و اسلامی‌سازیِ پیامِ محمد به شکلی است که می‌توان عبدالملک ابن مروان را بنیان‌گذار دینی به نام اسلام با پیروانی به نام مسلمانان، در برابر پیام محمد و مؤمنان پیرو آن دانست. فرهنگ، تاریخ، معارف، و علوم اسلامی کم و بیش از این زمان به بعد است که آغاز می‌شوند و در طول زمان تحول می‌یابند.
#اسلام #شیعه #اسلام‌پژوهی #شیعه‌پژوهی #محمد #علی #عبدالملک_ابن_مروان #محمدعلی_امیرمعزی
#Islam #Shia #Islamic_Studies #Shia_Studies #Muhammad #Ali #Abd_alMalik_ibn_Marwan #Mohammad_Ali_Amir_Moezzi
🖋 کوهزاد اسماعیلی
@anqanotes
https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
https://www.tgoop.com/anqanest/22
🔍 شکل‌گیری و تحول اسلام در سده‌های آغازین (و جایگاهِ مسیحاییِ علی در آن)
✨ چکیده‌ای از سخنرانی محمدعلی امیرمعزّی در انجمن کوردوبا
🖋 یادداشت‌های دین‌پژوهان | کوهزاد اسماعیلی
بخش ۲ از ۲
🔻 امیرمعزّی معتقد است که اگر ما این سنت غنی بایبلی را در قرآن بپذیریم، و اگر انبوه هشدارهای بنیادین آخرالزمانیِ داخل قرآن را هم به عنوان یکی از ارکان پیام محمد قبول کنیم، در نتیجه باید بپذیریم که آنچه پیام محمد خوانده می‌شود، در واقع بشارت ظهور مجدد مسیح است. ادعایی که در برخی از منابع مسیحی هم‌عصر پیامبر هم تایید شده است.
🔻 آنها هم تأیید کرده‌اند که پیامبری در میان اعراب آمده که بشارت به ظهور مسیح می‌دهد. اما چهره مسیح همچنان در این پیام پرابهام است. مسیحی که در قرآن کم و بیش ناپیدا است اما بخش بزرگی از محتوای مجامع حدیثی، به ویژه احادیث قدیمی‌تر، در مورد و در توضیح ظهور مسیح و آخرالزمان است. احادیثی که به ما می‌گوید که منجی این پیام عیسی مسیح است. اینجاست که نقش علی در پیام محمد نمایان می‌شود.
🔻 با توجه به این فهم از قرآن، و پیامِ محمد، و برخی از احادیث قدیم می‌توان چنین استنباط کرد که این علی است که در پیامِ محمد از او به عنوان مسیحِ جدیدِ خداوند نام برده شده است. خود علی هم در احادیثی در توصیف خود می‌گوید که من مسیح هستم یا من مسیحِ ثانی یا مسیح دوران خود هستم. علی در این احادیث به صراحت خود را مسیح و هم‌ذات با عیسی بن مریم می‌داند که آمده تا بگوید که آخرالزمان نزدیک است.
🔻 پیچیدگی مسئله زمانی بیشتر می‌شود که برخلاف این پیام آخرالزمانی و بشارت به ظهور مسیح جدید، آخرالزمان رخ نمی‌دهد. در عرصه سیاسی و اجتماعی هم قبایل عرب با سرعتی باورنکردنی تبدیل به فرمانروایان خاورمیانه‌ی امروز می‌شوند.
🔻 و طبعاً امپراتوری قدرتمند اموی باور به نزدیک بودن آخرالزمان را نمی‌پذیرد و به همین دلایل است که در اواخر سده‌ی یکم هجری، و به طور دقیق‌تر در زمان خلافت عبدالملک ابن مروان، پنجمین خلیفه‌ی بنی امیه، تاریخ زندگی محمد، مفاهیم بنیادی پیام محمد، و حتی مصحف قرآن مورد بازبینی قرار می‌گیرند و با توجه به الزامات دوران جدید بازنویسی می‌شوند.
🔻 در این دوره است که پیام آخرالزمانی محمد تبدیل به دین سازمان‌یافته‌ای به نام اسلام می‌شود و تفکیک آشکار میان اسلام با مسیحیّت و یهودیّت برقرار می‌شود؛ و در همین دوران است که قرآنِ رسمی تدوین می‌شود. فرآیند عربی‌سازی و اسلامی‌سازیِ پیامِ محمد به شکلی است که می‌توان عبدالملک ابن مروان را بنیان‌گذار دینی به نام اسلام با پیروانی به نام مسلمانان، در برابر پیام محمد و مؤمنان پیرو آن دانست. فرهنگ، تاریخ، معارف، و علوم اسلامی کم و بیش از این زمان به بعد است که آغاز می‌شوند و در طول زمان تحول می‌یابند.
#اسلام #شیعه #اسلام‌پژوهی #شیعه‌پژوهی #محمد #علی #عبدالملک_ابن_مروان #محمدعلی_امیرمعزی
#Islam #Shia #Islamic_Studies #Shia_Studies #Muhammad #Ali #Abd_alMalik_ibn_Marwan #Mohammad_Ali_Amir_Moezzi
🖋 کوهزاد اسماعیلی
@anqanotes
https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
https://www.tgoop.com/anqanest/22
Telegram
خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی
مجالی برای خوانش آثار دکتر محمدعلی امیرمعزی
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
مصاحبه با رادیو فرانسه.pdf
435.2 KB
🎙مصاحبۀ دکتر امیرمعزی با رادیو بین المللی فرانسه (2018)
✅آن چیزی که برای من مهم بوده، برخورداری از روش تاریخی و فیلولوژیک برای برخورد با متون اسلامی است.
✅انقلاب ایران باعث شد که غرب، خیلی بیش از گذشته به مطالعه در مورد تشیع علاقه مند بشود.
✅عرفان و تصوّف اهل تسنن، از خیلی جهات مدیون عرفان شیعی است.
✅در جهان شیعه چه علما [فقها] و چه عرفا، همه به هر حال یک نوعی مرید امام هستند.
✅در قم یا مشهد نهاد هایی هستند که آثار اسلام شناسی خارجی را به فارسی و بدون سانسور ترجمه می کنند؛ از آلمانی، از انگلیسی، از فرانسه و از ایتالیایی. اینها همه باعث شده که یک نوع گشایشی در ذهنیت تحقیق شیعه پیش بیاید که من در کشورهای دیگر نمی بینم.
✅اینکه تحریف قرآن صورت گرفته یا نه، من نمی دانم.
✅آیا اگر آمریکایی ها به عراق نرفته بودند، داعشی وجود داشت؟ ... این اسلحه ها را که می سازد؟ چه فروشی دارد؟ و به یک عده ای که مسلمان نیستند چه پولی می رسد! ... نقش آنها [دولت های غربی]، آن چوبی است که می آید و خاکستر را بر هم می زند و شعله ها را بیرون می آورد.
🔸@AmirMoezzi
✅آن چیزی که برای من مهم بوده، برخورداری از روش تاریخی و فیلولوژیک برای برخورد با متون اسلامی است.
✅انقلاب ایران باعث شد که غرب، خیلی بیش از گذشته به مطالعه در مورد تشیع علاقه مند بشود.
✅عرفان و تصوّف اهل تسنن، از خیلی جهات مدیون عرفان شیعی است.
✅در جهان شیعه چه علما [فقها] و چه عرفا، همه به هر حال یک نوعی مرید امام هستند.
✅در قم یا مشهد نهاد هایی هستند که آثار اسلام شناسی خارجی را به فارسی و بدون سانسور ترجمه می کنند؛ از آلمانی، از انگلیسی، از فرانسه و از ایتالیایی. اینها همه باعث شده که یک نوع گشایشی در ذهنیت تحقیق شیعه پیش بیاید که من در کشورهای دیگر نمی بینم.
✅اینکه تحریف قرآن صورت گرفته یا نه، من نمی دانم.
✅آیا اگر آمریکایی ها به عراق نرفته بودند، داعشی وجود داشت؟ ... این اسلحه ها را که می سازد؟ چه فروشی دارد؟ و به یک عده ای که مسلمان نیستند چه پولی می رسد! ... نقش آنها [دولت های غربی]، آن چوبی است که می آید و خاکستر را بر هم می زند و شعله ها را بیرون می آورد.
🔸@AmirMoezzi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
مستند «مستشرق» روایتی از زندگی و افکار «هانری کربن» فیلسوف و اسلام شناس شهیر فرانسوی را به تصویر کشیده است.
در برشی کوتاه از این مستند، تببین مکتب #تاریخ‌گرایی و تفاوتش با مکتب #پدیدارشناسی را در نگاه #امیرمعزی #ژامبه #پازوکی #مجتهدی و #رحمتی می‌بینیم و می‌شنویم.
🔶@AmirMoezzi
در برشی کوتاه از این مستند، تببین مکتب #تاریخ‌گرایی و تفاوتش با مکتب #پدیدارشناسی را در نگاه #امیرمعزی #ژامبه #پازوکی #مجتهدی و #رحمتی می‌بینیم و می‌شنویم.
🔶@AmirMoezzi
What is Shiʻi islam? : an introduction
Author(s): Christian Jambet; Mohammad Ali Amir-Moezzi; Kenneth Casler; Eric Ormsby
Series: Routledge Persian and Shiʻi studies series
Year: 2018
📎📖Download
@AmirMoezzi
Author(s): Christian Jambet; Mohammad Ali Amir-Moezzi; Kenneth Casler; Eric Ormsby
Series: Routledge Persian and Shiʻi studies series
Year: 2018
📎📖Download
@AmirMoezzi
🔸پیرامون کتاب «تشیع چیست؟»
✍️سیدکمال کشیک‌نویس‌رضوی
شکل گیری فضای رسانه‌ای اواخر سده بیستم درباره شیعه در پی رویدادهای مهم خاورمیانه چون انقلاب اسلامی در ایران(1979)، ضرورت تلاش‌های علمی بی‌طرفانه‌ای را درباره تشیع ایجاد کرده است. پژوهش‌هایی که باید به این پرسش بنیادین پاسخ دهند که «تشیع چیست؟»، کاری که در هیچ رسانه‌ای به دقت و انصاف صورت نمی‌گیرد.
در ترسیم آن تصویر رسانه‌ای، گاه اطلاعات نادرست درباره تشیع، تاثیری بسزا داشته‌اند به‌ویژه که محدود ساختن تشیع به بُعد سیاسی و تلقی از آن به عنوان یک حزب، سبب شده تا تاریخ آن به تلاشی برای تشکیل «جمهوری اسلامی» تقلیل یابد.
این کتاب تلاشی است برای بازنمایی تشیع اصیل از خلال متون اولیه و کهن آن و گوش زد این نکته که تشیع، یا هر فرقه و مذهبی دیگر، اصولا واحدی یکپارچه و همگن نیست و در شناخت و تجزیه و تحلیل آن باید به مسائل درونی آن توجه کرد.
امیرمعزی میان کار خود و آثار دیگرانی چون ارجمند و هالم و مؤمن از سویی و مادلونگ و کلبرگ و کالمارد تمایز قایل می‌شود و مدعی است که این اثر تعدیل کننده نگاه آنان به تشیع است. وی آثار دیگر را در زمینه‌های خاص، عالی توصیف می‌کند ولی آنچه مدنظر خودش در این اثر است، رفتن به «قلب تشیع» است. هدف اصلی این پژوهش بررسی ساختارهای پیچیده و متعدد آموزه های شیعی است که به درک اندیشه‌ورزی شیعیان و در نهایت فهم نحوه عملکرد آنان می‌انجامد.
به نظر نمی‌رسد ترکیب روش‌های تاریخی، به‌ویژه تاریخ دقیق متون و آنهایی که از پدیدارشناسی آگاهی شیعه استفاده کرده‌اند، کاری پوچ یا غیرقابل عبور باشد. بین یک تاریخ گرایی که از واقعیت معنوی اولیه دور است و یک پدیدارشناسی گاه بی‌دغدغه که در آن تاریخ نادیده گرفته می‌شود، امیرمعزی به دنبال راه میانه است.
همچنین امیرمعزی کوشیده حدفاصل کار خود با آنچه دیدگاه هانری کربن درباره معنویت اسلام شیعی می گوید را مشخص کند و به گونه‌ای کار خود را «بی‌وفایی» به تلاش های کربن در اسلام ایرانی توصیف کرده است. هرچند خود را وام دار کربن و رویکرد پدیدارشناسانه وی می‌داند.
این کتاب امیرمعزی نیز به مانند آثار دیگرش، پیرامون این ایده محوری است که فهم شیعیان در سده‌های نخستین به ویژه در سده اول و دوم از مسأله «امام/عقل» چه بوده است. بی توجهی به این مسأله را، امیرمعزی از معایب سنت یکصد ساله مطالعات شیعی در غرب می‌داند و متذکر می‌شود که آنچه تا کنون درباره شیعه بیان شده، بایسته بازخوانی است با مدنظر قرار دادن فهمی جدید از بنیادی‌ترین مسأله در تشیع، یعنی «امام».
البته سوء فهمی از این ایده امیرمعزی شکل گرفته مبنی بر اینکه امیرمعزی مبلغ تشیع غالی‌گرایانه است و می‌کوشد آن را إحیا کند که به گمانم بسیار سخن ناصواب و بی استدلالی است؛ چراکه امیرمعزی اساساً در سنت علمی یا دینی جامعه شیعی قلم نمی‌زند بلکه کاملاً روشمند در هوای مطالعات اسلامی و شیعی غرب تنفس می‌کند.
از طرفی برخی بدون بررسی دقیق، ایده امیرمعزی را نظریه رقیب مدرسی طباطبایی دانسته اند که این هم خطایی آشکار است؛ به ویژه که مدرسی طباطبایی اساساً در کتاب «مکتب در فرآیند تکامل» درصدد بیان نظریه‌ای درباره تشیع نیست و صرفاً برداشت‌های ناقص از کتاب ایشان سبب شده این ذهنیت برای ما شکل بگیرد.
به نظر می‌رسد تلاش‌های امیرمعزی در بهره‌مندی از سه روش هرمنیوتیک، فیلولوژی و فنومنولوژی، توانسته تعدیلی در پژوهش‌های غربیان دربارۀ تشیع ایجاد کند.
این کتاب را امیرمعزی با همکاری ژامبه نگاشته است. اصل کتاب به زبان فرانسوی و در 2004 منتشر شده است.
#تشیع_چیست؟
#امیرمعزی
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
✍️سیدکمال کشیک‌نویس‌رضوی
شکل گیری فضای رسانه‌ای اواخر سده بیستم درباره شیعه در پی رویدادهای مهم خاورمیانه چون انقلاب اسلامی در ایران(1979)، ضرورت تلاش‌های علمی بی‌طرفانه‌ای را درباره تشیع ایجاد کرده است. پژوهش‌هایی که باید به این پرسش بنیادین پاسخ دهند که «تشیع چیست؟»، کاری که در هیچ رسانه‌ای به دقت و انصاف صورت نمی‌گیرد.
در ترسیم آن تصویر رسانه‌ای، گاه اطلاعات نادرست درباره تشیع، تاثیری بسزا داشته‌اند به‌ویژه که محدود ساختن تشیع به بُعد سیاسی و تلقی از آن به عنوان یک حزب، سبب شده تا تاریخ آن به تلاشی برای تشکیل «جمهوری اسلامی» تقلیل یابد.
این کتاب تلاشی است برای بازنمایی تشیع اصیل از خلال متون اولیه و کهن آن و گوش زد این نکته که تشیع، یا هر فرقه و مذهبی دیگر، اصولا واحدی یکپارچه و همگن نیست و در شناخت و تجزیه و تحلیل آن باید به مسائل درونی آن توجه کرد.
امیرمعزی میان کار خود و آثار دیگرانی چون ارجمند و هالم و مؤمن از سویی و مادلونگ و کلبرگ و کالمارد تمایز قایل می‌شود و مدعی است که این اثر تعدیل کننده نگاه آنان به تشیع است. وی آثار دیگر را در زمینه‌های خاص، عالی توصیف می‌کند ولی آنچه مدنظر خودش در این اثر است، رفتن به «قلب تشیع» است. هدف اصلی این پژوهش بررسی ساختارهای پیچیده و متعدد آموزه های شیعی است که به درک اندیشه‌ورزی شیعیان و در نهایت فهم نحوه عملکرد آنان می‌انجامد.
به نظر نمی‌رسد ترکیب روش‌های تاریخی، به‌ویژه تاریخ دقیق متون و آنهایی که از پدیدارشناسی آگاهی شیعه استفاده کرده‌اند، کاری پوچ یا غیرقابل عبور باشد. بین یک تاریخ گرایی که از واقعیت معنوی اولیه دور است و یک پدیدارشناسی گاه بی‌دغدغه که در آن تاریخ نادیده گرفته می‌شود، امیرمعزی به دنبال راه میانه است.
همچنین امیرمعزی کوشیده حدفاصل کار خود با آنچه دیدگاه هانری کربن درباره معنویت اسلام شیعی می گوید را مشخص کند و به گونه‌ای کار خود را «بی‌وفایی» به تلاش های کربن در اسلام ایرانی توصیف کرده است. هرچند خود را وام دار کربن و رویکرد پدیدارشناسانه وی می‌داند.
این کتاب امیرمعزی نیز به مانند آثار دیگرش، پیرامون این ایده محوری است که فهم شیعیان در سده‌های نخستین به ویژه در سده اول و دوم از مسأله «امام/عقل» چه بوده است. بی توجهی به این مسأله را، امیرمعزی از معایب سنت یکصد ساله مطالعات شیعی در غرب می‌داند و متذکر می‌شود که آنچه تا کنون درباره شیعه بیان شده، بایسته بازخوانی است با مدنظر قرار دادن فهمی جدید از بنیادی‌ترین مسأله در تشیع، یعنی «امام».
البته سوء فهمی از این ایده امیرمعزی شکل گرفته مبنی بر اینکه امیرمعزی مبلغ تشیع غالی‌گرایانه است و می‌کوشد آن را إحیا کند که به گمانم بسیار سخن ناصواب و بی استدلالی است؛ چراکه امیرمعزی اساساً در سنت علمی یا دینی جامعه شیعی قلم نمی‌زند بلکه کاملاً روشمند در هوای مطالعات اسلامی و شیعی غرب تنفس می‌کند.
از طرفی برخی بدون بررسی دقیق، ایده امیرمعزی را نظریه رقیب مدرسی طباطبایی دانسته اند که این هم خطایی آشکار است؛ به ویژه که مدرسی طباطبایی اساساً در کتاب «مکتب در فرآیند تکامل» درصدد بیان نظریه‌ای درباره تشیع نیست و صرفاً برداشت‌های ناقص از کتاب ایشان سبب شده این ذهنیت برای ما شکل بگیرد.
به نظر می‌رسد تلاش‌های امیرمعزی در بهره‌مندی از سه روش هرمنیوتیک، فیلولوژی و فنومنولوژی، توانسته تعدیلی در پژوهش‌های غربیان دربارۀ تشیع ایجاد کند.
این کتاب را امیرمعزی با همکاری ژامبه نگاشته است. اصل کتاب به زبان فرانسوی و در 2004 منتشر شده است.
#تشیع_چیست؟
#امیرمعزی
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
Telegram
خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی
مجالی برای خوانش آثار دکتر محمدعلی امیرمعزی
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
🔰دیالکتیک ظاهر و باطن
از دید شیعیان، «واقعیت» از پیش پا افتاده‌ترین تا عالی‌ترین مرتبۀ آن، در دو سطح تجلی پیدا می‌کند. سطح نخست که ظاهر و جنبه آشکار واقعیت و یا دین است و سطح پنهان که باطن، محتوا و جوهر دین است. دیالکتیک ظاهر و باطن، آشکار و پنهان، بیرون و درون، پوسته و مغز، از مهمترین تفکیکاتی است که هم در میان متکلمین و هم در میان تودۀ معتقد برای فهم بهتر جوهر دین و مذهب تشيع به کار رفته است. برای نمونه در الهيات شیعی، خدا نیز دارای دو سطح وجودی است که یکی ذاتی، تصور ناپذیر و در ورای عقل آدمی است و این همان سطح پنهان و باطنی خدا است که ناشناختنی است؛ اما اگر همه چیز در چنین سطحی باقی می‌ماند، امکان ارتباط میان خالق و مخلوق ممکن نبود. به همين دليل خدا دارای سطح دیگری است که در اسماء و صفات او ظاهر می‌شود که نشانۀ تجلی او در جهان است که در چهرۀ امامان آشکار می‌شود.
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
از دید شیعیان، «واقعیت» از پیش پا افتاده‌ترین تا عالی‌ترین مرتبۀ آن، در دو سطح تجلی پیدا می‌کند. سطح نخست که ظاهر و جنبه آشکار واقعیت و یا دین است و سطح پنهان که باطن، محتوا و جوهر دین است. دیالکتیک ظاهر و باطن، آشکار و پنهان، بیرون و درون، پوسته و مغز، از مهمترین تفکیکاتی است که هم در میان متکلمین و هم در میان تودۀ معتقد برای فهم بهتر جوهر دین و مذهب تشيع به کار رفته است. برای نمونه در الهيات شیعی، خدا نیز دارای دو سطح وجودی است که یکی ذاتی، تصور ناپذیر و در ورای عقل آدمی است و این همان سطح پنهان و باطنی خدا است که ناشناختنی است؛ اما اگر همه چیز در چنین سطحی باقی می‌ماند، امکان ارتباط میان خالق و مخلوق ممکن نبود. به همين دليل خدا دارای سطح دیگری است که در اسماء و صفات او ظاهر می‌شود که نشانۀ تجلی او در جهان است که در چهرۀ امامان آشکار می‌شود.
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
Telegram
خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی
مجالی برای خوانش آثار دکتر محمدعلی امیرمعزی
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
📚کتابِ «راهنمای ربّانی در تشیّع نخستین»
▪️بُرشی از آغاز کتاب:
آموزه‌های امامان در شکل اصلی خود (آن‌گونه که در گردآوری‌های اولیه‌ی حدیثی آمده و نه آن‌گونه که در آثار متکلمان، عارفان یا فلاسفه‌ی امامی ظاهر می‌شود) چه بوده است؟ تنها از طریق بررسی نظام‌مند و انتقادیِ این مجموعه‌های حدیثی است که عقیده‌ی نخستینِ امامان به شکلی منسجم و ترکیبی امکانِ تعریف می‌یابد. تلاش ما در این پژوهش، این است که راهی هر چند ابتدایی برای گشودن این نظرات بیابیم.
▪️بُرشی از انجام کتاب:
همان‌گونه که در آغاز این کتاب ذکر شد، پژوهش کنونی که بر حوزه‌ای تقریبا کشف نشده تمرکز دارد، داوطلبانه اجتناب می‌ورزد که اثری فاضلانه شمار آید و حتی شاید به سردرگمیِ موجود بیافزاید. هدفِ این پژوهش، ایجاد قالبی نظری بود. امید ما این است که چنین روشی، تعریفی جهانی از تشیع نخستین را از طریق جهان بینی خود که حول محور «امام» می‌چرخد، میسّر سازد.
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
▪️بُرشی از آغاز کتاب:
آموزه‌های امامان در شکل اصلی خود (آن‌گونه که در گردآوری‌های اولیه‌ی حدیثی آمده و نه آن‌گونه که در آثار متکلمان، عارفان یا فلاسفه‌ی امامی ظاهر می‌شود) چه بوده است؟ تنها از طریق بررسی نظام‌مند و انتقادیِ این مجموعه‌های حدیثی است که عقیده‌ی نخستینِ امامان به شکلی منسجم و ترکیبی امکانِ تعریف می‌یابد. تلاش ما در این پژوهش، این است که راهی هر چند ابتدایی برای گشودن این نظرات بیابیم.
▪️بُرشی از انجام کتاب:
همان‌گونه که در آغاز این کتاب ذکر شد، پژوهش کنونی که بر حوزه‌ای تقریبا کشف نشده تمرکز دارد، داوطلبانه اجتناب می‌ورزد که اثری فاضلانه شمار آید و حتی شاید به سردرگمیِ موجود بیافزاید. هدفِ این پژوهش، ایجاد قالبی نظری بود. امید ما این است که چنین روشی، تعریفی جهانی از تشیع نخستین را از طریق جهان بینی خود که حول محور «امام» می‌چرخد، میسّر سازد.
🔸https://www.tgoop.com/AmirMoezzi
Telegram
خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی
مجالی برای خوانش آثار دکتر محمدعلی امیرمعزی
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
این مجال، زیر نظر دکتر امیرمعزی نیست
🔷نمایندگی امام در عصر غیبت
✍️دکتر حسن انصاری
در کتاب Encounters with the Hidden Imam in Early and Pre-Modern Twelver Shīʿī Islam (ملاقات با امام غائب نزد شیعه‌ی دوازده‌امامی) نوشته‌ی آقای اميد قائم مقامی که به تازگی بريل منتشر کرده، بحثی آمده به تفصيل درباره‌ی محتوا و جزئيات توقيع آخر نائب چهارم حضرت ولی عصر (عج) که به نظرم جای تأمل و نقد دارد ...
نکته‌ی آخر اينکه در صفحات 107 و 108 کتاب، آقای قائم مقامی در رد اظهارات آقای «اميرمعزی» در خصوص اين روايت می‌فرمايند که روايت بالا نمی‌گويد هر کس مدعی نمايندگی امام غائب در دوران غيبت تامه (به تعبير ايشان غيبت دوم) و قبل از ظهورست دروغگویی مفتر است؛ بلکه اين روايت صرفا اظهار می‌کند کسی که مدعی ديدن آن حضرت در اين مدت است دروغگو است. روشن است که حق با آقای امير معزی است. در سياقِ متن توقيع و روايت السمري، سخن از جانشينی و وصايت برای مقام سفارت و نمايندگی است و اينکه بعد از دوران اول ديگر کسی نماينده و سفير حضرت نخواهد بود و هر گونه ارتباطی در اين چارچوب در اين روايت نفی می شود. به همين دليل هم هست که در اين روايت از تعبير "المشاهدة" و نه "الرؤية" استفاده شده.
▪️https://ansari.kateban.com/post/4455
▪️@AmirMoezzi
✍️دکتر حسن انصاری
در کتاب Encounters with the Hidden Imam in Early and Pre-Modern Twelver Shīʿī Islam (ملاقات با امام غائب نزد شیعه‌ی دوازده‌امامی) نوشته‌ی آقای اميد قائم مقامی که به تازگی بريل منتشر کرده، بحثی آمده به تفصيل درباره‌ی محتوا و جزئيات توقيع آخر نائب چهارم حضرت ولی عصر (عج) که به نظرم جای تأمل و نقد دارد ...
نکته‌ی آخر اينکه در صفحات 107 و 108 کتاب، آقای قائم مقامی در رد اظهارات آقای «اميرمعزی» در خصوص اين روايت می‌فرمايند که روايت بالا نمی‌گويد هر کس مدعی نمايندگی امام غائب در دوران غيبت تامه (به تعبير ايشان غيبت دوم) و قبل از ظهورست دروغگویی مفتر است؛ بلکه اين روايت صرفا اظهار می‌کند کسی که مدعی ديدن آن حضرت در اين مدت است دروغگو است. روشن است که حق با آقای امير معزی است. در سياقِ متن توقيع و روايت السمري، سخن از جانشينی و وصايت برای مقام سفارت و نمايندگی است و اينکه بعد از دوران اول ديگر کسی نماينده و سفير حضرت نخواهد بود و هر گونه ارتباطی در اين چارچوب در اين روايت نفی می شود. به همين دليل هم هست که در اين روايت از تعبير "المشاهدة" و نه "الرؤية" استفاده شده.
▪️https://ansari.kateban.com/post/4455
▪️@AmirMoezzi