خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی

🎙اختلاف دیدگاه کوربن و امیرمعزّی

🔹من و کوربن روش تحقیقمان با یکدیگر متفاوت است؛ چون ایشان بیشتر فیلسوف بود و من بیشتر مورخ هستم و نتیجتاً روش هایمان با هم تضاد و اختلاف دارند. با اینکه من بسیار برای ایشان احترام قائلم اما از منظر تاریخی با دیدگاه های او خیلی موافق نیستم، اما به این محقق بزرگ بسیار مدیونم.
🔸کوربن در کارهای تحقیقاتی اش، بُعد تاریخی و بعد اجتماعی سیاسی که افکار در بطن آنها شکل می گیرند را در نظر نمی گرفت.
🔹برای همین هم جنبه های تاریخی برایش جالب نبود. به عنوان مثال، انقلاب اسلامی ایران، برایش نه جالب بود و نه قابل فهم. این موضوع از نظر فلسفه ی عرفانی معنی ندارد و اصلاً قابل ذکر هم نیست. در صورتی که اتفاقی که با انقلاب افتاد، کاملاً مربوط به سیر تحول جریانی در تاریخ تشیع است. شاید بتوانیم بگویم جریان مجتهدین. ولی این موضوع برای کوربن اصلاً جالب نبود. برای همین انقلاب اسلامی برای کسانی که تشیع را از طریق آثار کوربن می شناختند، پدیده ی مجهول، غیرقابل شناخت و غیرقابل فهم بود. ولی آنهایی که تشیع را از طریق آثار جامعه شناختی یا علوم سیاسی یا تاریخی می شناختند چنین وضعی نداشتند.
🔸تفاوت من با کوربن این است که من روش پدیده شناسی را قبول دارم. یعنی اینکه برای فهم یک پدیده ی دینی، باید دید که مؤمنین به آن پدیده، چطور آن موضوع را می بینند. یعنی اینکه ببینیم تشیع را شیعیان چطور می بینند، می فهمند، ایمان دارند و عمل می کنند. من سعی کردم این روش را با یک روش تاریخی بیامیزم. یعنی برای دیدن اینکه شیعیان چطور شیعه را می بینند و می شناسند و قبول دارند و عمل می کنند و ایمان دارند، باید ببینیم که این شیعیان در کدام زمان و مرحله ی تاریخی هستند، کجا هستند و متعلق به کدام جریان شیعه هستند. اینکه ما درباره ی شیعه ی اولیه ی پیش از آل بویه حرف می زنیم یا بعدش، فرق می کند. از مکتب حله حرف می زنیم یا از شیعه ی پس از صفویه. از نظر من تشیع یک واحد منسجم یگانه نیست که بتوانیم بگوییم تشیع این است و جز این نیست.

🔻بخش هایی از مصاحبه ی سید کوهزاد اسماعیلی با دکتر امیرمعزی (فصلنامه ی ایوان)
@AmirMoezzi

👍2

www.tgoop.com/AmirMoezzi/20

2.35K viewsedited  Jan 30, 2021 at 08:12

🎙اختلاف دیدگاه کوربن و امیرمعزّی

🔹من و کوربن روش تحقیقمان با یکدیگر متفاوت است؛ چون ایشان بیشتر فیلسوف بود و من بیشتر مورخ هستم و نتیجتاً روش هایمان با هم تضاد و اختلاف دارند. با اینکه من بسیار برای ایشان احترام قائلم اما از منظر تاریخی با دیدگاه های او خیلی موافق نیستم، اما به این محقق بزرگ بسیار مدیونم.
🔸کوربن در کارهای تحقیقاتی اش، بُعد تاریخی و بعد اجتماعی سیاسی که افکار در بطن آنها شکل می گیرند را در نظر نمی گرفت.
🔹برای همین هم جنبه های تاریخی برایش جالب نبود. به عنوان مثال، انقلاب اسلامی ایران، برایش نه جالب بود و نه قابل فهم. این موضوع از نظر فلسفه ی عرفانی معنی ندارد و اصلاً قابل ذکر هم نیست. در صورتی که اتفاقی که با انقلاب افتاد، کاملاً مربوط به سیر تحول جریانی در تاریخ تشیع است. شاید بتوانیم بگویم جریان مجتهدین. ولی این موضوع برای کوربن اصلاً جالب نبود. برای همین انقلاب اسلامی برای کسانی که تشیع را از طریق آثار کوربن می شناختند، پدیده ی مجهول، غیرقابل شناخت و غیرقابل فهم بود. ولی آنهایی که تشیع را از طریق آثار جامعه شناختی یا علوم سیاسی یا تاریخی می شناختند چنین وضعی نداشتند.
🔸تفاوت من با کوربن این است که من روش پدیده شناسی را قبول دارم. یعنی اینکه برای فهم یک پدیده ی دینی، باید دید که مؤمنین به آن پدیده، چطور آن موضوع را می بینند. یعنی اینکه ببینیم تشیع را شیعیان چطور می بینند، می فهمند، ایمان دارند و عمل می کنند. من سعی کردم این روش را با یک روش تاریخی بیامیزم. یعنی برای دیدن اینکه شیعیان چطور شیعه را می بینند و می شناسند و قبول دارند و عمل می کنند و ایمان دارند، باید ببینیم که این شیعیان در کدام زمان و مرحله ی تاریخی هستند، کجا هستند و متعلق به کدام جریان شیعه هستند. اینکه ما درباره ی شیعه ی اولیه ی پیش از آل بویه حرف می زنیم یا بعدش، فرق می کند. از مکتب حله حرف می زنیم یا از شیعه ی پس از صفویه. از نظر من تشیع یک واحد منسجم یگانه نیست که بتوانیم بگوییم تشیع این است و جز این نیست.

🔻بخش هایی از مصاحبه ی سید کوهزاد اسماعیلی با دکتر امیرمعزی (فصلنامه ی ایوان)
@AmirMoezzi

BY خوانش آثارِ محمدعلی امیرمعزّی