اندیشه سرا

📝 در چند نوشتۀ پیشین که از این‌جا آغاز می‌شود:
www.tgoop.com/andishehsarapub/414
نمونه‌ای از هنر چینی‌ها و تایلندی‌ها را در استفاده از اعداد دیدیم.

اکنون نمونه‌ای از هنر و توانایی "خیام" را در استفاده از اعداد ببینیم:

ای آن که نتیجۀ "چهار" و "هفتی"
وز "هفت" و "چهار" دائم اندر تفتی
می خور که هزار بار بیشت گفتم
باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی

در مصرع نخست؛ چهار، اشاره به آب، باد، خاک و آتش دارد و منظور عناصر سازنده طبیعت است (بنا بر باور پیشینیان)؛
و هفت؛ اشاره به آسمان دارد که منظور از آن اثر بیرونی بر سرنوشت آدمی‌ست.

در مصرع دوم، عدد چهار، هم می‌تواند به خون، بلغم، صفرا و سودا اشاره کند و هم به مزاج سرد و گرم و خشک و تر. (یادمان باشد که این مربوط به حدود هزار سال پیش است و تشویقی به «ماندن» در دانش آن زمان به‌شمار نمی‌رود!)

هفت در مصرع دوم، هم می‌تواند یادآور اثر بیرونی بر سرنوشت آدمی باشد و هم می‌تواند نشان از گذر ایام و پیر شدن باشد.

نمونه‌ای دیگر:

ای آمده از عالم روحانی تفت
حیران شده در "پنج" و "چهار" و "شش" و "هفت"
می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
"خیام"

پنج، حواس پنج گانه است و شش، شش جهت چپ و راست، بالا و پایین و پس و پیش؛
چهار و هفت هم همان هستند که برای رباعی نخست گفته شد.

🔹مطلبی که در آغاز به آن اشاره شد:
www.tgoop.com/andishehsarapub/414
(نمونه‌ای از هنر چینی‌ها و تایلندی‌ها در استفاده از اعداد)
#ب_پ
@pakruh
@andishehsarapub

👍2

www.tgoop.com/andishehsarapub/426

2.42K viewsedited  Mar 13, 2016 at 13:55

📝 در چند نوشتۀ پیشین که از این‌جا آغاز می‌شود:
www.tgoop.com/andishehsarapub/414
نمونه‌ای از هنر چینی‌ها و تایلندی‌ها را در استفاده از اعداد دیدیم.

اکنون نمونه‌ای از هنر و توانایی "خیام" را در استفاده از اعداد ببینیم:

ای آن که نتیجۀ "چهار" و "هفتی"
وز "هفت" و "چهار" دائم اندر تفتی
می خور که هزار بار بیشت گفتم
باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی

در مصرع نخست؛ چهار، اشاره به آب، باد، خاک و آتش دارد و منظور عناصر سازنده طبیعت است (بنا بر باور پیشینیان)؛
و هفت؛ اشاره به آسمان دارد که منظور از آن اثر بیرونی بر سرنوشت آدمی‌ست.

در مصرع دوم، عدد چهار، هم می‌تواند به خون، بلغم، صفرا و سودا اشاره کند و هم به مزاج سرد و گرم و خشک و تر. (یادمان باشد که این مربوط به حدود هزار سال پیش است و تشویقی به «ماندن» در دانش آن زمان به‌شمار نمی‌رود!)

هفت در مصرع دوم، هم می‌تواند یادآور اثر بیرونی بر سرنوشت آدمی باشد و هم می‌تواند نشان از گذر ایام و پیر شدن باشد.

نمونه‌ای دیگر:

ای آمده از عالم روحانی تفت
حیران شده در "پنج" و "چهار" و "شش" و "هفت"
می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت
"خیام"

پنج، حواس پنج گانه است و شش، شش جهت چپ و راست، بالا و پایین و پس و پیش؛
چهار و هفت هم همان هستند که برای رباعی نخست گفته شد.

🔹مطلبی که در آغاز به آن اشاره شد:
www.tgoop.com/andishehsarapub/414
(نمونه‌ای از هنر چینی‌ها و تایلندی‌ها در استفاده از اعداد)
#ب_پ
@pakruh
@andishehsarapub

BY اندیشه سرا